فلزات سنگين از جمله آلاينده‏هاي زيست محيطي هستند كه مواجهه انسان با بعضي از آنان از طريق آب ومواد غذايي مي‏تواند مسمويت‏هاي مزمن و بعضاً حاد خطرناكي را ايجاد نمايند كه از جمله آنان مي‏توان به فلزاتي نظير سرب، كادميوم، جيوه، نيكل و روي در انواع نان وسرب، كادميوم، جيوه، آلومينويم، آرسنيك، روي، مس و آهن در انواع نمك اشاره كرد. بدين جهت مركز تحقيقات محيط زيست دانشگاه علوم پزشكي تهران طي مطالعه‏اي مقطعي (Cross Sectional) به بررسي فلزات سنگين در42 نمونه نان از هفت نوع نان مصرفي (نان‏هاي سنگك، بربري، تافتون، لواش، ماشيني، حجيم و فانتزي) و 60 نمونه نمك از نمونه‏هاي عرضه شده در بازار (نمك آشپزخانه و نمك سفره در بسته‏هاي 600- 500 گرمي) در منطقه 17 تهران پرداخت. نتايج حاصله بيانگر وجود بيشترين آلودگي سرب در نان سنگك (51/0 ميلي گرم در كيلوگرم) و كمترين ميزان آلودگي در نان بربري (26/0 ميلي‏گرم در كيلوگرم) است. در مورد فلز نيكل نيز نان تافتون داراي بالاترين غلظت و نان فانتزي داراي پايين‏ترين غلظت بود. همچنين اطن مطالعه نشان داد كه ميانگين غلظت فلز كادميوم  با بيشترين ميزان آلودگي در نان لواش (65/0 ميلي‏گرم در كيلوگرم) و كمترين آلودگي در نان بولكي (23/0 ميلي‏گرم در كيلوگرم) است.
 مطالعه كنندگان نتيجه گرفتند كه ميزان سرب، كادميوم و نيكل در نان‏هاي مصرفي منطقه 17 شهرتهران از گرچه كمتر از حد استانداردهاي ايران است ولي از استاندارهاي جهاني قدري بالاتر است. با توجه به اينكه نان غذاي اصلي مردم ايران را تشكيل مي‏دهد پايش ميزان فلزات سنگين در نان و نمك مصرفي و استفاده از سيستم كنترل بهداشتي HACCP در كليه مراحل توليد گندم، آرد، نان و نمك توصيه شده است.